فروآلیاژها به آلیاژهای مختلف آهن با نسبت‌های بالایی از یک یا چند عنصر دیگر مثل منگنز (Mn)، آلومینیوم (Al) یا سیلیسیم (Si) گفته می‌شود.
فروآلیاژهای اصلی عبارتند از: فرومنگنز، فروکرومیوم، فرومولیبدن، فروتیتانیوم، فرووانادیوم، فروسیلیسیم، فروبورون و فروفسفر.
این مواد را نمی‌توان به طور مستقیم برای تولید یک محصول مورد استفاده قرار داد زیرا شکننده و نامناسب هستند، اما این عناصر برای فولادهای آلیاژی منابع مفیدی هستند و با ترکیب شدن با آنها ویژگی‌های خاصی به آنها می‌بخشند.
فروآلیاژها معمولاً نسبت به عناصر خالص، نقطه ذوب پایین‌تری دارند و به راحتی می‌توانند با فولاد مذاب ترکیب شوند.
1- نقطه ذوب عناصر در حالت خالص بیشتر از حالت آلیاژی است و لذا ایجاد دمای مورد نظر برای ذوب علاوه بر ایجاد هزینه‌های بیشتر برای تولید، مشکلات فنی و تولیدی دیگری نیز به دنبال دارد و اصولاً استفاده از فروآلیاژها به‌طور قابل‌توجهی آسان‌تر از افزودن عناصر به‌صورت خالص است.
2- فروآلیاژها برای دستیابی به یک ترکیب شیمیایی مشخص به فولاد مایع اضافه می‌شوند و خواص مورد نیاز برای تهیه محصولات خاص را تأمین می‌کنند. نقش این عناصر می‌تواند شامل اکسیژن‌زدایی و یا ایجاد ساختار مورد نظر و دستیابی به خواص فیزیکی و شیمیایی مطلوب برای کاربردهای معین انواع فولاد و چدن باشد.